Aanvoerder zijn in de Eredivisie is niet makkelijk in tijden van corona. Dat heeft Bart Yark van Sliedrecht Sport Heren 1 wel ondervonden tijdens de tweede lockdown. Zijn team kon de Supercup niet spelen vanwege een coronageval in de selectie, ook de eerste competitiewedstrijd kon geen doorgang vinden. En tot overmaat van ramp werd ook de Eredivisie nog stilgelegd. “Het voelt allemaal een beetje als een domper”, vertelt de 26-jarige Rotterdammer.
In januari portretteerden we Bart nog in de rubriek ‘Speler in the picture'. De wereld zag er compleet anders uit. Er was geen corona. Hij vocht met Sliedrecht Sport nog voor de beste uitgangspositie in de kampioenspoule. Hij hoopte met zijn team een plekje in de Top-3 te bemachtigen.
“De competitie viel ineens stil”, vertelt de passer/loper als hij terugkijkt op die periode. “Dat was eeuwig zonde, want we hadden die graag uit willen spelen. Vooral voor de manier waarop we stonden te spelen. We konden net als het jaar ervoor strijd leveren en soms stunten tegen de bovenste drie ploegen. We weten nu dus niet of het had gekund. Daar baal ik wel van.”
Meer tijd voor vrienden
Daarna werd het stil. Hij kon niet meer sporten en moest zichzelf bezig gaan houden. “Ik had het geluk dat ik hier in de buurt een parkje had waar wat apparaten staan en rekstokken, daar kon ik optrekken en push-ups doen. Voor de rest was het creatief zijn, andere dingen doen. Zoals een boek lezen. Je ging allemaal dingen verzinnen om jezelf bezig te houden.”
In die eerste lockdown besteedde hij meer tijd aan zijn studie werktuigbouwkunde en zag hij ook zijn vrienden weer vaker dan hij voor die tijd kon. “Ik zocht de vaste vriendengroep wat meer op. Het was ook wel fijn dat ik meer tijd had voor die mensen. Normaal gesproken trainen wij vier keer in de week en op zaterdag een wedstrijd. Je hebt niet heel veel tijd, dus het was fijn om ook met hen af te kunnen spreken.”
Voorbereiding op het nieuwe seizoen
In de zomer kon hij eindelijk weer wat aan volleybal doen. Hij gaf in Dordrecht twee keer per week training aan de jeugd op het beachvolleybalveld en zelf speelde hij met zijn maatje Daniël van Helden in de nationale beachcompetitie, waarin zij het schopten tot de eerste divisie. Nadat ze ook de zaal weer in mochten, bereidde hij zich samen met zijn team voor op de Supercup.
“We gingen met vertrouwen naar de Supercup, alleen dan krijg je te horen dat er iemand corona heeft en moet je in quarantaine. En zit je zo lang in quarantaine dat het ten koste gaat van de Supercup. Dan baal je enorm natuurlijk. Je doet er niets aan en dat is het vervelende eraan. Je wil graag spelen, maar stel dat je corona hebt, wat je dus niet weet, dan zou je de rest van die teams ook kunnen aansteken. Dat wil je niet. En dus hebben we gezegd dat we de gezondheid vooropstelden, zoals ons dat geadviseerd is. Zoals het ook zou moeten.”
Hij had graag willen uitvinden waar ze als Sliedrecht Sport stonden aan het begin van het seizoen. “Het was eeuwig zonde, want we waren goed op weg. Het ritme zat er goed in. Er is een nieuwe groep natuurlijk, want Michael van Leeuwen, Yorick de Groot, David Azantilow en Ruben van der Leeden zijn weggegaan. Daar zijn nieuwe jongens voor gekomen, waarvan een groot deel vanuit de club zelf, uit het tweede. Dan krijg je toch weer een andere groepsdynamiek. De vertrouwde basis, die is weg. In de weken in voorbereiding op de Supercup hebben we echt stappen gemaakt.”
“Je weet dat je als Sliedrecht de underdog bent. Er zijn drie teams die daar ook meedoen en die een stukje professioneler zijn dan wij. Maar wij staan erom bekend dat we kunnen stunten tegen dat soort teams. We geven niet zomaar op, we blijven gewoon vechten.”
Teleurstelling op teleurstelling
Het niet kunnen spelen van de Supercup was een teleurstelling, net als het niet door kunnen gaan van de eerste competitiewedstrijd tegen Active Living Orion. Toen ze daar als selectie bovenop waren, hoorden ze dat de hele competitie stil kwam te liggen. Het seizoen, waarin hij voor het eerst aanvoerder is, startte met teleurstelling op teleurstelling.
“Op dit moment vind ik het lastig om aanvoerder te zijn. Je moet luisteren naar wat de overheid adviseert en daarin volgen. Zij maken de regels en Paul (van der Ven, trainer/coach, red.) stuurt alle regels door die het bestuur beslist. Dus op dit moment kan ik vrij weinig. In het veld heb ik dingen te zeggen, daar kan ik mensen aansporen en motiveren. Ik kan daar mijn ei in kwijt, door daar alles op orde hebben. Maar dat kan nu dus niet. Dat vind ik lastig, ik zit nu ook maar alleen thuis.”
Competitie weer opstarten
“We mogen weer trainen met vier man op een veld. Ik voel de verantwoordelijkheid dat die trainingen serieus worden uitgevoerd en dat we daar onze winst pakken, voor als het seizoen weer begint. Het is bezig blijven, fit blijven en gezond blijven, dat zou ik iedereen willen aanraden. Dan kunnen we snel de competitie weer starten.”
En als de competitie weer begint, wil hij nog steeds vechten met Sliedrecht Sport om ooit eens de Beker, Supercup of het landskampioenschap te winnen. “Ik hoef niet naar het buitenland, of naar een andere club als Orion, Dynamo of Lycurgus. Ik vind dit een mooie club om mee te strijden. Ik ben 26 en ik weet dat ik niet de meest talentvolle en beste speler ben. Ik heb er altijd hard voor moeten werken. Dat doe ik nog steeds en dat vind ik het leuke eraan. Hard werken en dat dát beloond wordt. Ik vind het hartstikke fijn dat ik op een hoog niveau kan volleyballen en daarnaast in een vertrouwde thuissituatie mijn studie kan doen en mijn vrienden om me heen heb.”
